ساختمان مسکونی ظریف صنایعی

طراحی یک ساختمان مجتمع مسکونی شش واحدی در پنج طبقه در زمینی به مساحت 390 مترمربع (m 10.8 × m 36.12)، واقع در یکی از کوچه های فرعی محله آسیاب قوامی خیابان قصردشت شهر شیراز هدف پروژه ی پیش رو را بنیان نهاد. البته نه برای همه ی کالبد های معمارانه، که برای گروهی صادق است؛ که مرگ کالبد شان توأمان رسوبی است که در اذهان مخاطبان خویش (مخاطبان خاص، که درگیری با اثر معماری را به سبب بهره برداری مستقیم از اثر تجربه می کنند و مخاطبان عام اثر، که تنها درگیری شان از سنخ بصر است) به میراث وامی گذارند. گاه این رسوب ذهنی فرا انحصار یک اثر است، چونان که تعلق اش را از "یک اثر" برگرفته و در "آثار" رخ می نماید؛ رسوبی که مخاطبان از گروهی متفرق از آثار معماری وام گرفته اند و نه تنها از یک اثر منحصرآً. رسوبی که در گام بعد فرا عرصه ای (over contextualization) است، رسوبی که فراتر از تعلق به عرصه عمل دارد، و تنها تعلق اش به بازه ای زمانی است که برای مخاطب ظهور و ثبوت تجربه داشته است، و در گذر زمان، مخاطب قادر به تشخیص و معرفی عرصه ای خاص نیست که این تجربیات را در آن آزموده، و در اصرار به ذکر عرصه تجربه، با فهرستی از عرصه ها روبرو خواهیم بود و نه یک عرصه انحصاری. از این دسته رسوبات است نوعی کنگره سازی مدولار (modular)، که ظاهراً و باطناً متعلق است به دوره ی تاریخی پهلوی دوم و گروهی از آثار معماری که در آن خلق شده اند و در گستره ی شهری شیراز نوین آن زمان گسترده اند، گرچه شاید در نقاطی غلظت و حضور پر رنگ تری داشته اند. و برجسته آن که بکار رفت این نوع کنگره سازی در یک عضو ساختمانی محدود نمانده و در هر اثری در نقشی متفاوت در جزء ای از اجزاء بنا حضور یافته؛ در کالبدی بخشی از نمای اصلی است، در جای دگر بخشی از سقف تراس، در جایی دیگر دیواری کاذب است، و یا در نقش حفاظ امنیتی بکار رفته است و ... در بپاداشت این رسوب انباشته در اذهان خیل مخاطب، که نمادی از کارکرد فرا زمانی معماری است و با توجه به مکان قرار گیری پروژه ی پیش رو (محله ی آسیاب قوامی شهر شیراز، حدفاصل عفیف آباد و ولی عصر) که از حیث تکرار حضور کنگره سازی مذکور در بناهای ساخته شده در پهلوی دوم در آن قابل توجه است و در نظر داشت این موضوع که شخص کارفرما و خانواده های منتسب به وی، همگی تجربه ی سکونت طولانی در بنای مربوط به دوره ی پهلوی دوم که پیش از تخریب در زمین همین ملک واقع بود را دارا بودند، در فرآیند طراحی بنای پروژه ی مذکور، روایت حضور رسوب ذهنی مذکور باز حیات یافت. طرح پیش رو شرح حضوری است خاص؛ حضوری که در تبدل و انقلاب است، ردش مانده و می رود که به کلی محو و در ستر خاطر قرارگیرد، چونان که کاسته و بریده بریده شده. هدف طرح باز استفاده ای تکراری از آنچه روزگاری جاری بوده نیست!، بلکه تنها روایت "روند کارکرد فرا زمانی" معماری (کارکردی فرا تر از حیات کالبد معماری) است با ذکر مثالی عینی که در نمای کالبد معماری پروژه ی پیش رو مهلت بیان یافته، روندی که متکی به قوام اذهان تجربه کرده اثر است!