ساختمان تجاری نوریه (دبنهامز)

در سیر فرآیند زایش- خلق هر اثر، سهمی است متعلق به اثر و متأثر از خالق اثر، قدر سنجی و نسبت سنجی این سهم در انواع نگرش گوناگون است و اعتبارات گوناگون یافته. سهمی را که در این بین در نظر گرفته ایم، در واقع سهم پرداخت هر اثر است؛ به تشریح بیش تر مقصود از این سهم، میزانی است که مؤلف مجاز به پرورش اثر معماری است که حضور اثر در عرصه ی وجود را برجسته تر می نماید و یا حضورش را کم رنگ تر می سازد. در واقع منظور نظر، سهم بیان منظر مؤلف و یا سهم بیان منظر اثر نیست! و این با آن سهم جنجالی مطرح که اصالت را بر مؤلف، اثر یا مخاطب می بخشد بیگانه است. در واقع سهمی است اشتراکی از آن مؤلف و اثر، که متعلق به اثر است و متأثر از میزان پرداخت مؤلف، در واقع سهمی است که میراث عمل مؤلف است در تملک اثر. گاه این سهم آنچنان در پس سهم خواهی تقلیل یافته است، که در ظاهر تقلیل گرایی یا مینیمالیسم درآمده و یا آنچنان کوتاه آمده که در پرداخت سخن، خلق را به مخاطب اثر بخشیده و یا حتی بدو نبخشیده اما از خود نیز کاسته است، و گاه این سهم چیرگی یافته، که پر گفته و به پیرایه پردازی و تکلف گویی در سیر خلق پرداخته و گاه عیار این سهم اعتدال یافته. آن چه در طرح این پروژه معنایابی، شکل یابی و تجسم معماری بنا را پایه نهاده است، عبارت است از: تعیین حدود این سهم در این اثر خاص. این پروژه در قالب یک ساختمان تجاری لوکس چند واحدی در یکی از لوکس ترین خیابان های تجاری شیراز تعریف گردید. آن گاه که از یک بنا در قالب یک اثر معماری تجاری لوکس (luxury) سخن به میان می رود، خدمت اثر بر مقصود برجستگی عیان دارد. بدان معنا که میزان بسیار از سخن پردازی را بایست به خود آن چه سپرد که قرار است بنای معماری در خدمت عرضه ی آن باشد و بس. پس عرض اندام اثر معماری به قلت دچار است و عرصه ی جولان برای خود عرضگی مفعول امر تجاری گسترده تر است. لذا تا آن جا که مقدور بوده قلت جایگزین تکلف و پیرایه گردیده، تا آنجا که بیش از نیم از بنا گویی که نیست، و جای این نبودن را بودن کالای تجاری در قالب یک ویترین با مقیاس کلان گرفته است که عرصه ی خودگویی است. و تنها اثری نقش گونه و طرح گونه از پرداخت اثر (شیشه ای بلند با نقش حک شده سفید رنگ بر آن) بر قامت این ویترین باقی مانده. رنگ و پرداخت رنگ جان باخته و همه ی رنگ پردازی ها در رنگ بی رنگی، سفید، خلاصه گردیده، دسترسی ها بی واسطه و عیان اند، و قلت خلاصه ی همه ی اعمال معمارانه گردیده است.